Vrijdag 22-06-2018

Vandaag heb ik tot 12 uur gewerkt. In de middag ben ik weer in de matatu gestapt en helemaal naar Iganga gegaan. De groep verpleegkunde en medische studenten uit de VS die ik twee weken terug in Jinja ontmoet had, verblijven daar en ze hadden me uitgenodigd. Helemaal bezweet en met ontploft haar kwam ik net voor het donker aan;) Ik werd hartelijk ontvangen gelukkig. We hebben gezwommen, een spel gedaan en heel veel gekletst.

Zaterdag 23-06-2018

Ff lekker een beetje uitgeslapen vanmorgen en daarna hebben we met zijn allen onze kookkunsten in de strijd gegooid. Iedereen ging iets van het lokale eten maken, wat een schik is dat. Mijn rolex ( een soort pannenkoek met ei en groenten ertussen ) haalde de top 3!:) Je hebt hier ook een soort banaanachtige maïskolfdinges die je moet roosteren, dat vind ik ook heel lekker. ‘S middags gingen we naar de stad om rugby spelen te kijken. Heel gezellig! Alleen ik moest weer aardig vroeg terug om weer op tijd in Nkokonjeru te zijn. Was leuk om ze gesproken te hebben!

Zondag 24-06-2018

Laatste weekje is alweer aangebroken, sjonge, wat gaat dat snel! Ik begin net een beetje te wennen hier;) Best gek, dingen hier worden ook gewoon normaal nu, ik begrijp meer. Eerst had ik bijvoorbeeld niet echt door wie tegen wie praat bijvoorbeeld, of dat iemand tegen mij praat. Omdat ze elkaar niet echt aankijken of doorgaan waarmee ze bezig zijn als ze praten. En toen de zusters in het begin rapporteerden dat iemand wit zag, dacht ik echt: "Nou, die is nog steeds hartstikke zwart hoor” Maar ik begin het te zien ;) En nog zoiets. Als je iets vraagt, zeggen ze vaak ‘hmm’ en knikken ze een keer. Dan denk ik bedoel je nu dit of dat? Maar nu volg ik het aardig en met mijn paar woordjes Luganda kom ik al een heel eind;)

Maandag 25-06-2018

Vandaag heb ik samen met Joy de handen uit de mouwen gestoken. Aardig hard gewerkt moet ik zeggen! Malaria, diabetes, brandwonden, steekwonden, infecties, ga zo maar door. Iedere patiënt heeft zijn eigen zorg nodig. Fijne dag samengewerkt, maar ook een vreemde situatie meegemaakt. Één van onze patiënten ( een 7jarige jongen ) was opgenomen met anemie waarvan we de oorzaak niet konden ontdekken. Ondanks dat hij bloed kreeg, bleef zijn hB dalen. De dokter dacht aan een afwijking in de rode bloedcellen, dus hij verwees het jongetje door naar het ziekenhuis in Kampala voor uitgebreider onderzoek. Alleen de familie deed de hele tijd heel boos tegen ons. Toen ik aan Joy vroeg waarom, vertelde ze dat het was omdat ze eerst de behandeling hier moesten betalen en dat vonden ze veel te duur. Aan het einde van de ochtend hoorden we de man aan de telefoon zeggen dat de jongen was gestorven. Nog voordat we naar hem toe konden gaan, hadden de vrouwen hem in de dekens gewikkeld en de hele familie was ineens verdwenen. Ze zijn gewoon met het dode lichaam onder de arm het ziekenhuis uitgelopen...! Ik denk dat hij een inwendige bloeding had en het zolang heeft volgehouden omdat hij zuurstof en bloed kreeg. 7 jaar was hij nog maar, he..

Dinsdag 26-06-2018

Vandaag heb ik iets gedaan wat ik super spannend vond, maar gelukkig pakte het postitief uit! Vorige week op de kraamafdeling zag ik dat de dokters na een keizersnede ongeveer 24 uur wachten voordat ze de wond sluiten. Om te laten drogen, is hun rede. Maar het is ook een blootstelling aan bacteriën! Toen ik het weekend in Jinja was, sprak ik een dokter uit Amerika die onderdeel was van een research naar malaria. We raakten aan de praat en ik vertelde hem hierover. Hij had toevallig een paar recente onderzoeksartikelen over wondsluiting na een keizersnede. Deze concludeerden dat alleen het sluiten van de huid (dus niet het hechten van de peritoneale lagen) zorgt voor de meest optimale wondgenezing. Ik wilde dit graag delen in het ziekenhuis, daarom had ik van allemaal A4tjes soort posters gemaakt. En vandaag heb ik het gepresenteerd aan de dokters, wat ik dus super eng vond. Gelukkig waren ze heel enthousiast en allemaal voor om dit te veranderen vanaf nu! Geweldig toch?!

Eigenlijk heb ik dus een soort kwaliteitsonderzoek gedaan:) Niet helemaal volgens de normen van school, maar toch;).

Woensdag 27-06-2018

Eerlijk gezegd voelde ik me gisteravond al niet lekker, maar vanmorgen was het helemaal prut. Overgeven, buikpijn, diaree, nou ja dat dus.. Ik was steeds al heel blij dat ik niet ziek was, maar te vroeg gejuicht. Het was vandaag weer wondzorg dag, dus ik heb vanmorgen wel 1 school bezocht. Maar daarna ben ik met een paracetamolletje in me bed gedoken. Dat ga ik vanavond maar weer doen en dan hoop ik morgen weer fit te zijn! Het zijn namelijk alweer mijn laatste twee dagjes in het ziekenhuis..:( Wat gaat dat hard he?!